بیسکویت آبی قدیمی قرن نوزدهم تبدیل به کراکر صدف رستوران های غذاهای دریایی و خانه های صدف شده است، بیسکویت کشتی با نمک پاشی سبکش تبدیل به کراکر جعبه ای سوپرمارکت شده است، نمک Nabisco یکی از اولین نمونه هایی از این نوع بود که به صورت تجاری در مقیاس ملی به بازار عرضه شد.
با این حال، آمریکایی ها کراکرهای نرم منطقه خلیج چساپیک مریلند را “بیسکویت های ضرب و شتم” می نامند، این یک کراکر است که با آرد و آب با گلوتن بالا درست می شود و آنقدر هم زده می شود (اصطلاح فنی “شکسته” است) تا خمیر نرم و اسفنجی شود.
وقتی پخته می شود، بیسکویت جو ستاک نرم و پف دار هستند که انگار با مخمر درست شده اند، از این نوع کراکر، بیسکویت‌های کرکی که با بکینگ پودر ساخته شده‌اند، به وجود آمدند که در جنوب محبوب هستند.
این بیسکویت‌های سودا، همانطور که زمانی به آنها گفته می‌شد، نشان دهنده نوعی جایگزین نان است که با سس و غذاهای مختلف فریکاس سرو می‌شود، در جنوب آمریکا آنها را تقریباً به طور جهانی در صبحانه می خورند.
دو مخرج مشترک همه انواع کراکرهای آمریکایی را متحد می کند، اولین مورد این است که آنها شیرین نیستند و بنابراین جزو غذاهای دسر محسوب نمی شوند.
مورد دوم این است که آنها “قلاب” هستند، اصطلاح پخت برای سوراخ کردن سوراخ های ریز در خمیر به طوری که پس از پخت سبک و شکننده شوند، داکینگ از جمع شدن و سفت شدن خمیر جلوگیری می کند.
ابزار قدیمی نانوایی که برای ایجاد سوراخ‌ها استفاده می‌شد، حوض بیسکویت نامیده می‌شد، معمولاً یک دسته چوبی که به مهری متصل می‌شد که دارای میخ‌های متعددی بود که در هر طرحی که نانوا برای کراکرش می‌خواست مرتب شده بود، در بسیاری از اسکله ها حروف اول نانوا یا یک الگوی ساده مانند لنگر کشتی برای بیسکویت کشتی وجود داشت.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.