غذاهای کوبایی حاصل ترکیبی از غذاهای اسپانیایی، بومی، آفریقایی و کارائیب است. غذای بومی هنوز در بین کوبایی ها وجود دارد.
در اینجا جوتیا (نوعی موش) خوردند و میوه های جدیدی مانند آلو خشک ترش کاکو، سیب، گوانابانا، جک فروت، سیب، مامه، سیب سیب، گواوا، بادام هندی و غیره به دست آوردند. بخشی از میراث بومیان نان یوکا است و “آجیاکو”.
گزارش شده است که کریستف کلمب و ملوانانش وقتی به سواحل خود رسیدند، اولین ذرت، کاساوا، بادام زمینی، سیب زمینی شیرین، کدو تنبل، فلفل، “یاوتیا” (بازی وحشی) و دیگر نذری های گیاهی را چشیدند.
سرخپوستان کوبایی مزرعه داری و کاوش می کنند. در دریاچه ها و رودخانه ها در مناطقی که مردم نیازی به ذخیره غذا ندارند ماهی و صدف زیادی وجود دارد. حتی اگر بخواهد، رطوبت و گرما در برابر غلات ذخیره شده به سرعت آسیب دیده است.
اسپانیایی ها وقتی رسیدند، مرغ اهلی، گاو، خوک و اسب آوردند. به این ترتیب، کوبا به یک تولید کننده عمده دام تبدیل شد و در عرض چند سال، گوشت خوک گوشت انتخابی برای زمین داران کوبایی بود که چربی خود را نیز از آن می گرفتند.
اسپانیایی‌های جنوب شبه‌جزیره که بیشتر در قرن‌های اول این سرزمین به این جزیره آمدند، غذاهای سرخ‌کرده را نیز دوست داشتند. اندلس جایی است که در آن چیزها سرخ می شود، دانش عمومی است. هجوم زیاد مردم اسپانیا از فرهنگ کاتالونیا مصرف برنج را قوی تر کرد.
شرق اسپانیا منطقه برنج در وسط بخش غذایی این کشور است. غذاهای کوبایی بر اساس انواع غذاهای اسپانیایی است که ترکیبی از غذاهای منطقه ای است. این در منطقه اسپانیایی کارائیب رایج است.
در آغاز قرن بیستم، مهاجرت اسپانیایی ها غذای کوبا را تغییر داد و غذاهای اسپانیایی بیشتری طبخ کرد. در غذا، اسپانیایی ها به عنوان آشپز در رستوران ها و خانه های خانوادگی جای خود را گرفتند و شروع به پختن سوسیس های چرب، چوریزو، گوشت خوک و برابین گالیسی کردند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.